Hvernig atkvæðagreiðsla fer fram í Kanadíska þinginu

Fyrir þá sem hafa gaman af því að sjá hvernig atkvæðagreiðsla fer fram í Kanadíska þinginu, er hér myndband frá atkvæðagreiðslunni um "Neyðarlögin" í gær (mánudag).

 

 

 

 

Neyðarlögin verða samþykkt af "Frjálslynda" flokknum og Nýja Lýðræðisflokknum - Myndbönd frá umræðunum í dag

Eins og ég sagði í síðustu færslu, er engin raunveruleg spenna um hvort að neyðarlögin verða samþykkt.

Það kann að hljóma skringilega fyrir Íslendingum, en þingflokkar "Frjálslynda" flokksins (Liberal Party) og Nýja Lýðræðisflokksins (NDP) hafa ekki gefið þingmönnum sínum frjálsar hendur um hvernig þeir greiða atkvæði.

Það er því brottrekstrarsök, eða svo gott sem, að greiða atkvæði gegn neyðarlögunum.

Því er haldið fram (en óstaðfest) að Trudeau hafi látið NDP vita að ef neyðarlögin yrðu ekki samþykkt, yrði efnt til kosninga, enda hefur "Frjálslyndi" flokkurinn aðeins minnihlutastjórn (hlaut reyndar færri atkvæði en Íhaldsflokkurinn í síðustu kosningum, en mun fleiri þingsæti).

Hér að neðan má sjá hluta af umræðunum í dag.  Ef þú hefur eingöngu tíma til að hlusta á eina ræðu þá mæli ég með að hlusta á ræðu Leslyn Lewis, hún er öflug og kemur beint að efninu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Örlagarík atkvæðagreiðsla í kvöld

Harðar umræður en "neyðarlögin" verða samþykkt

Það er næsta víst að það verða harðar umræður í Kanadíska þinginu, en sömuleiðis nær öruggt að "neyðarlögin" verða ssmþykkt.

Frjálslyndi flokkurinn (Liberal) sem er í minnihlutastjórn mun njóta fulltingis Nýja Lýðræðisflokksins (NDP) til þess.  Þó munu ýmsir þingmenn flokksins gera það með "óbragð í munni".

Saman hafa þessir flokkar meirihluta á þinginu.

Íhaldsflokkurinn (Conservative Party) og Quebecblokkin (Bloc Quebecois) munu verða á móti, óvíst er hvernig flokkur Græningja mun greiða atkvæði, en mér þykir líklegt að þeir verði á móti.

En nú eru nær engin mótmæli til staðar.  Mótmælin (þar sem mér þótti reyndar full langt gengið) við landamærin voru leyst upp áður en neyðarlögin tóku gildi, og fulltrúar trukkabílstjóranna hvöttu alla til að fara á laugardag, en tóku það reyndar fram að hver og einn yrði að taka þá ákvörðun fyrir sig. En skipuleggendurnir sáu engan tilgang með frekari mótmælum og voru algerlega á móti bardaga við lögreglu.

Þennan blaðmannafund má finna hér að neðan ásamt ýmsum öðrum myndskeiðum sem mér hafa þótt athygliverð.

Vek sérstaka athygli athygli á síðustu tveimur myndskeiðunum, þar sem annars vegar má sjá "hina ofbeldisfullu og stórhættulegu" mótmælendur við Coutts í Alberta falla í faðma með lögreglumönnum þegar mótmælunum lauk.

Hins vegar er dómsmálaráðherra Kanada að tala um hvernig megi beita "neyðarlögunum". Þar fer einstaklingur sem ég treysti ekki fyrir "neyðarlögum".

Síðan neyðarlögin voru sett hafa mörg fylki Kanada, s.s. Ontario, Quebec og Alberta dregið úr sóttvarnaraðgerðum, eða sett dagsetningu þar um.

En Alríkisstjórnin hefur ekki fylgt fordæmi þeirra og sumir meðlimir hennar frekar lýst yfir vilja til að herða þær.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 </p

 

 

 

 

Kosið um umdeild neyðarlög í kvöld

Harkalegar umræður í Kanadíska þinginu

Það að forsætisráðherra Kanada, Justin Trudeau hafi sett neyðarlög (enn sem komið er án atbeina þingsins) hefur vissulega vakið harðar umræður í Kanadíska þinginu og eins og eðlilegt er, eru skoðanir skiptar, þó að mestu eftir flokkslínum.

En ríkisstjórnir víða um lönd hafa ítrekað og eftir fremsta megni reynt að sniðganga þjóðþingin, í skjóli þess að "það sé faraldur".

En það verður fróðlegt að fylgjast með hvernig framhaldið spilast.

 

 

 

 

 

 

 

 

Eini eftirlifandi forsætisráðherra sem vann að samningu Kanadísku stjórnarskrárinnar, lögsækir Kanadíska ríkið fyrir brot á henni

Það er stutt í að Kanadíska stjórnarskráin eigi 40 ára afmæli. Elísabet drottning Kanada skrifaði undir þann 17. apríl 1982.

Þá færðist valdið yfir stjórnarskránni frá Breska þinginu og heim til Kanada.  Þetta var samvinnuverkefni Alríkis (federal) stjórnarinnar og fylkjanna (provinces). Til að breyta stjórnarskránni þarf samþykki þingsins, öldungadeildarinnar (senate) og 7. af fylkjunum og þurfa þau að hafa 50% eða meira af heildaríbúafjölda fylkjanna.

Þegar núverandi stjórnarkrá kom til sögunnar, árið 1982, var Pierre Trudeau, faðir núverandi forsætisráðherra, forsætisráðherra Kanada.

Eini eftirlifandi forsætisráðherran sem sat og vann að samningu stjórnarskránnar, Brian Peckford, þáverandi forsætisráðherra Nýfundnalands og Labrador, hefur nú stefnt Kanadísku ríkisstjórninni, vegna þess sem hann telur stjórnarskrárbrot.

Hann telur að reglugerð (mandate) um skyldubólusetningu til þess að mega ferðast með flugvélum eða lestum brjóti gegn stjórnarskránni.

Í frétt National Post segir m.a.

"I’ve come to the conclusion now that I must, and as a Canadian, as one of the writers, founders of the Constitution Act of 1982, not only speak about it, I must act about it," Peckford told psychologist Jordan Peterson on a recent podcast, discussing the lawsuit.

Í fréttinni segir ennfremur:

"Eric Adams, a law professor at the University of Alberta, said numerous lawsuits against COVID-19 measures have failed to overturn public-health restrictions, and this case raises many of the same issues.

"It’s always going to be difficult to win a case for you where you’re bringing out arguments that have already failed in similar context,” Adams said. “But at some point, perhaps the pandemic’s duration becomes a variable that becomes a factor in one of these lawsuits."

Wilson said many of the cases that had come before the court were done on tight time schedules, with less well-developed scientific evidence and a "factual change in the risk profile of the pandemic."

"We’re building a different case than any case that’s been put before the courts to date," Wilson said.

Það verður vissulega fróðlegt að fylgjast með því hvernig þessu máli reiðir af.

Hér að neðan má svo sjá Jordan Peterson og Brian Peckford ræða saman.  Virkilega áhugavert samtal.

 

 

 

 

 

 

 

 

Skuldir og verðbólga

Eins og flestir vita og hafa líklega orðið áþreifanlega varir við, hefur verðbólga stóraukist víða um heim, ekki síst í hinum Vestræna hluta hans.

Það ætti í raun ekki að koma á óvart, enda hafa "peningprentvélar" verið stöðugt í gangi og skuldasöfnun margra ríkja vaxið með ótrúlegum hraða.

Hér á neðan má sjá í hvaða ríkjum Evrópu (ég þori nú ekki að fullyrða að þau séu öll tekin með), skudlir stjórnvalda hafa aukist hraðast og hvar minnst.

You will find more infographics at Statista

Það er vert að taka eftir hvaða ríki raða sér í neðstu sætin. Þar eru þau ríki sem oft eru kölluð "skattaparadísir" Evrópusambandsins, og eitt til viðbótar, Svíþjóð.

Þau ríki sem hafa góðar tekjur frá risafyrirtækjum (sem mjög mörg hafa gert það gott í faraldrinum) sem takmarkanir hafa lítil áhrif á, vegna þess að starfsemi þeirra eru lítil, en skatttekjurnar skila sér sem aldrei fyrr.

En það á eftir að koma í ljós hvernig eða hvort leysist úr þeirri skuldakreppu sem framundan er.

Það hjálpar vissulega að vextir eru lágir og verðbólga há.  Verðbólgan eykur skatttekjur á meðan virði skuldanna rýrnar.

Spurningin er hvort að það verði eina leiðin sem verður talin fær?

 

P.S. Bæti hér við tengil á nýja frétt Viðskiptablaðsins um skuldastöðu Bandaríkjanna sem er langt frá því að vera glæsileg hefur aukist um 50% á fáum árum.  En verðbólga er þar hærri en hún hefur verið undanfarin næstum 40 ár. En þeir hafa þó sinn eigin gjaldmiðil.

Hefur Rússland rétt á því að gúkna yfir nágrönnum sínum?

Ein af stóru spurningunum þessa dagana er hvort að Rússland muni ráðast inn í Ukraínu á næstu vikum eða mánuðum?

Mér hafur á margan hátt fundist athyglisvert að fylgjast með umræðum um hættuna á innrás Rússa og hvað eigi til bragðs að taka.

Mest á óvart hefur mér komi hve margir "Rússadindlar" er enn að finna í Vestur-Evrópu og jafnvel á Íslandi.

"Rómantík roðans í austri" virðist alls ekki hafa liðið undir lok.

Ótrúlega margir virðast telja að nágrannaríki Rússlands eigi að sitja og standa eins og Rússum þóknast og sjálfstæði þeirra vegi ekkert á móti kröfum Rússa.

Rússar eigi á ákveða hvort nágrannaþjóðir þeirra gangi í NATO, gangi í "Sambandið", nú eða yfirleitt vingist við það sem studnum er kallað "Vesturveldin".

Skyldu slíkir "Rússadindlar" telja að að slíkt gildi aðeins um Ukraínu og Georgíu, aða hvaða ríkjum skyldu þeir vilja bæta við listann?

Finnlandi?  Svíþjóð?  Eystrasaltsríkjunum? Póllandi? Noregi. Einhverjum fleiri?

Steðreyndin er sú að ekkert þessara ríkja, Ukraína þar með talin, er eða hefur verið ógn við Rússland/Sovétríkin, nema ef farið er aftur um margar aldir.

Heldur einhver að Ukraína eða Svíþjóð hyggi á innrás í Rússland? Nú eða Finnland?  Ég vona ekki, en öll þessi lönd eru að stórauka varnir sínar vegna ótta við hegðun Rússa.

Ég held að það væri hollt fyrir marga að leita á náðir Hr. Google með orðið "finnlandization". 

Hvers vegna ætti það að teljast eðlilegt ástand fyrir nágrannaríki Rússlanda að Rússar stjórni viðamiklum þáttum í utanríkisstefnu þeirra?

Er sá tími ekki liðinn?

Hins vegar er ákjósanlegt að gott samband sé á milli Rússa og nágranna þeirra, en Rússar verða að læra að bjóða eitthvað annað en "bjarnarhramminn" og yfirgang.

Ég vona að sem flestir Íslendingar (sem og aðrir) styðji sjálfsákvörðunarrétt þjóða, alþjóðalög og að virða beri landamæri.

 

Johnson ræðir við Pútín um Úkraínu

Veldur Euroið verðbólgu? Tveggja stafa verðbólgutölur á Eurosvæðinu

Nú er "heimsins forni fjandi", verðbólgan kominn aftur á kreik.  Það er reyndar ekki langt síðan það mátti heyra sósíalista hér og þar fullyrða að ríkið gæti fjármagnað sig með peningaprentun án þess að nokkur yrði þess var.

En "faraldurinn" færði okkur þau gömlu sannindi að peningaprentun þýðir verðbólga.  Skertar flutningalinur þyðir verðbólga.  Sé peningamagn aukið án þess að framleiðsla eða framboð sé það sömuleiðis þýðir það verðbólga.

En desember hefur líka fært ökkur þá staðreynd að verðbólga á Íslandi í nýliðnum desember var lægri en á Eurosvæðinu (meðaltal) og í Bandaríkjunum.

Líklega hefa einhverjir ekki átt von á því að lifa slíka tíma.

Nu er reyndar svo komið að finna má tveggja stafa verðbólgutölur á Eurosvæðinu, því verðbólgan var 12% í Eistlandi og 10.7% í Litháen í desember.

Á Íslandi var hún (best er að nota samræmdar mælingar og ´því eru notaðr tölur frá "Hagstofu" Evrópusambandsins hér) 3.9%.

Lægst er verðbólgan á Eurosvæðinu hjá Möltu, 2.6%.  Það er sem sé næstum 10 %stiga munur á hæstu og lægstu verðbólgu innan svæðisins.

Það ætti að kveða í kútinn í eitt skipti fyrr öll þá mýtu að verðbólga innan sama mynsvæðis verði áþekk, eða að verðbólg hlyti að minnka á Íslandi ef euro yrði tekið upp (það segir þó ekki að slikt væri ekki mögulegt).

En svo spurningunni í fyrirsögninni sé svarað, er það auðvitað ekki euroið sem veldur þessari verðbólgu, heldur efnahagsaðgerðir og efnahagskringumstæður í mismunandi löndum.  Rétt eins og sambandið er á milli efnahagsmála og krónunnar Íslandi.

En það er mikill misskilningur að gjaldmiðill valdi verðbólgu.

En ef að Íslandi hefði tekið upp euro sem gjaldmiðill er auðvitað engin leið að segja hvort að verðbólga væri 12% eins og í Eistlandi, nú eða 5.7% eins og í Þýskalandi.  Hún gæti jafnvel verið sú aama og hún er nú, 3.9%.

Nú spá margir því að vaxtahækkanir séu í farvatninu hjá Seðlabönkum heims (flestum) en ýmsir þeirra, þar á meðal Seðlabanki Eurosvæðisins og sá Bandaríski eiga erfiðar ákvarðanir fyrir höndum, sérstaklega Seðlabanki Eurosvæðisins, því vaxtahækkanir hans gætu sett ríki innan svæðisins svo gott sem á höfuðið.

Að ýmsu leiti eru Íslendingar því í öfundsverðri stöðu, vaxtahækkunarferli hafið og skuldastaða hins opinbera enn viðráðanleg.

Enn margt getur farið úrskeiðis.

En það er vissulega umhugsunarefni að upptaka euros skuli enn vera þungamiðja efnahagsstefnu tveggja Íslenskra stjórnmálaflokka.

 

 

 

Fyrirsjáanleiki - í raforkuverði. Kaldur vetur framundan víða í Evrópu?

Orðið fyrirsjáanleiki er líklega eitt af tískuorðum undanfarinna missera.  Mikið hefur verið talað um að fyrirsjáanleiki sé nauðsynlegur fyrir fyrirtæki og einnig einstaklinga.

Vissulega er alltaf gott að vita hvað er framundan eða hvað framtíðin ber í skauti sér, en lífið er þó oft á tíðum allt annað er fyrirsjánlegt.

En vissulega leitumst við (flest) að búa í haginn fyrir okkur þannig að við vitum hvers er að vænta.

Það þarf ekki að koma á óvart að erlend fyrirtæki velti fyrir sér að setja á fót starfsemi á Íslandi, þar sem raforkuverð er nokkuð fyrirsjáanlegt.

Þannig er málum ekki háttað víðast um Evrópu þessa dagana, þar sem enginn veit hvaða raforkuverð verður á morgun (bókstaflega), hvað þá lengra inn í framtíðina.

Ný met á raforkuverði líta reglulega dagsins ljós og jafnvel er talin hætta á því að framtíðin feli hreinlega í sér orkuskort.

Lognið sem mörg okkar kunna vel að meta verður til þess að raforkuverð hækkar vegna þess að vindmyllur snúast ekki.

"In Italy, electricity bills have risen by 20 percent in the last quarter and are expected to rise by 40 percent from October, according to Minister for the Ecological Transition Roberto Cingolani."

"In Spain, the government is facing a political crisis caused by record-breaking power prices — which have tripled to €172.78 per megawatt-hour over the last half-year."

Sjá hér.

Rafmagnsverð náði nýlega methæðum í Eistlandi, þar sem rafmagnsverð hækkaði "yfir nótt" um u.þ.b. 100%.

"The price of electricity in the Estonian price area of the Nord Pool power exchange will rise to an average of €160.36 per megawatt-hour on Wednesday. A year ago, electricity cost €94 euros less at the same time.

The price will be the highest on Wednesday in the morning and evening, at 9 a.m. electricity will cost €192.11 per megawatt-hour, at 7 p.m. it will rise to €192.86 per megawatt-hour. 

After midnight, the price will drop again to €90.05."

Í Bretlandi hefur heildsöluverð á gasi hækkað sexfallt síðastliðið ár og reiknað er með að rafmagnreikningar hækki um fast að 40% á næstu 12. mánuðum, jafnvel meir.

Sumir notendur hafa fest raforkuverð til lengri tíma (og borga jafnan hærra verð en aðrir) en margir greiða markaðsverð á hverjum tíma (sem hefur gjarna verið ódýrara til lengri tíma).

En orkufyrirtæki sem hafa mikið selt á föstu verði hafa einmitt lent í vandræðum og sum farið á höfuðið, sbr þessa frétt Bloomberg.

Flestar spár eru á þann veg að veturinn muni verða Evrópubúum erfiður í orkumálum, verð hátt og hugsanlegur orkuskortur.

Lítið má út af bregða og þó að framleiðslugetan sé til staðar eru mörg eldri orkuver þannig úr garði gerð að framleiðsla í þeim borgar sig ekki með hækkuðum CO2sköttum.

Fyrirsjáanleiki í raforkuverðlagningu getur vissulega skapað Íslendingum tækifæri.

En hvort að Íslendingar hafa áhuga á að nýta sér slíkt tækifæri er annað mál og alls óvíst.  

En það kemur m.a. í ljós þegar þeir greiða atkvæði á laugardaginn. 

 

 

Íslenska orkan eftirsótt

Kosið í Kanada - Sigur, en vonbrigði fyrir Trudeau

Kanadabúar gengu til kosninga í gær. Úrslitin eru ekki enn að fullu ljós, enda mörg atkvæði greidd utankjörstaða og send í pósti.

Þó hafa meginlínur komið í ljós og breytingin er ekki mikil.  Frjálslyndi flokkurinn (Liberal Party) og minnihlutastjórn hans undir forsæti Justin Trudeau heldur velli, en nær ekki þeim meirihluta sem hann vonaðist eftir og kannanir bentu til þegar boðað var til kosninga.

Rétt eins og í síðustu kosningum er Frjálslyndi flokkurinn með flest þingsæti, en færri atkvæði heldur en Íhaldsflokkurinn (Conservatives) sem hefur næst flest þingsæti.

Eitt af því sem hefur vakið athygli er að næsta víst er að Frjálslyndi flokkurinn fái 1. þingsæti í Alberta.

En í heild sinni hafa kosningarnar, sem boðað var til með stuttum fyrirvara þegar Frjálslyndi flokkurinn hafði gott forskot í könnunum (í kringum 10%) engu breytt.  Flokkurinn hafði vonast eftir hreinum meirihluta.

Það er líka rétt að taka eftir að, Flokkur fólksins (sem telja má klofning út úr Íhaldsflokknum), fær hvergi nóg til að fá þingsæti, en hafði hafði nokkur þingsæti af Íhaldsflokknum, ef flest atkvæði hans eru talin hafa fallið þangað (sem er líklegt, en ekki hægt að fullyrða um). En í einstaka kjördæmum fékk hann ríflega 15% ef ég man rétt.

En víða má sjá skoðanir viðraðar að ekkert hafi áunnist í þessum kosningum, nema að þjóðin sé klofnari og heiftúðugri í garðs hvers annars en nokkru sinni fyrr.

Hér má sjá hvernig staðan er þegar þetta er skrifað, og hvað reiknað er með að hver flokkur fái marga þingmenn.

Frjálslyndi flokkurinn     32,2%              158

Íhaldsflokkurinn           34%                119

Nýi lýðræðisflokkurinn    17,7%               25

Quebec blokkin            7,7%                32

Flokkur fólksins          5,1%                 0

Græningjar                2,3%                 2

Aðrir                     0,9%                 0

Eins og glöggir menn sjá þá er ekki hægt að segja að samræmi sé á milli prósentu atkvæða og fjölda þingmanna.

En slík niðurstaða er alls ekkert sem þarf að koma á óvart þar sem einmenningskjördæmi eru kosningafordæmið.

Sjálfsagt yrði þessi niðurstaða mörgum Íslenskum stjórnmálaspekingum tilefni til þess að segja að það sé lýðræðið sé alvarlega brogað í Kanada.  En þetta er einfaldlega það kosningakerfi sem þjóðin hefur valið sér.

Þó er vissulega skiptar skoðanir um núverandi kerfi og eitt af kosningaloforðum Trudeau´s í kosningunum 2015 (þá vann hann meirihluta) var að skipta yfir í hlutfallskosningu.  En það loforð gleymdist fljótt, því hann hefur haft hagsmuni af núverandi kerfi bæði í kosningunum 2019 og nú.

En eins og um margt annað eru verulega skiptar skoðanir um núverandi kerfi, eða hvernig sé best að breyta.

En væri hlutfallskosningar viðhafðar, væri Íhaldsflokkurinn stærsti flokkurinn, örlittlu stærri en Frjálslyndi flokkurinn.

En i stóru og víðfeðmu landi eru ekki einfalt að setja upp kerfi sem sættir öll sjónarmið.

P.S. Var rétt í þessu að heyra fréttalestur á Bylgjunni frá í morgun, þar sem fullyrt var að Frjálslyndi flokkurinn hefði fengið flest atkvæði.  Þannig skolast staðreyndir til.