Færsluflokkur: Lífstíll

Áhrifamikill stjórnmálamaður og fyrrum boðberi pedófílíu hættir á Evrópusambandsþinginu

Það verður ekki á móti því mælt, hvort sem maður er fylgjandi skoðunum Daniels Cohn-Bendit eður ei, að hann hefur verið áhrifamikill í Evrópskum stjórnmálum í yfir 40 ár.

Daniel (eða Danni rauði, Dany le Rouge) Cohn-Bendit vakti fyrst athygli í kringum mótmæli/óeirðir í París 1968.

Hann starfaði í róttækum (margir myndu líklega kalla þau öfga eitthvað) samtökum og flokkum á vinstri væng stjórnmálanna, en gekk til liðs við Græningja árið 1984.

Það er síðan fyrir Þýska og Franska græningjaflokka sem hann hefur setið á Evrópusambandsþinginu síðan 1994.

En Cohn-Bendit hefur verið umdeildur, þó að hann þyki líklega hafa mildast með árunum.  

Hann hefur verið gagnrýndur bæði frá vinstri og hægri.

Ýmislegt hefur þótt vafasamt í fortíð hans, og neitaði Evrópusambandsþingið til dæmis beiðini saksóknara í Frankfurt, um að það aflétti þinghelgi hans í tengslum við sakamálarannsókn á hryðjuverkastarfsemi tengdri Hans-Joachim Klein.

Umdeildari og meiri athygli hafa þó vakið skrif hans frá áttunda áratugnum um kynferðisathafnir með börnum.

Eða eins og lesa má í grein Þýska blaðsins Spiegel, þar sem vitnað er til skrifa Kohn-Bendit:

How should we react when Cohn-Bendit writes, in his memoirs, about "little, five-year-old girls who had already learned to proposition me?" It wasn't the only time the Green politician raved about his experiences with children. In a largely unnoticed appearance on French television on April 23, 1982, Cohn-Bendit, a member of the European Parliament today, said the following:

"At nine in the morning, I join my eight little toddlers between the ages of 16 months and 2 years. I wash their butts, I tickle them, they tickle me and we cuddle. … You know, a child's sexuality is a fantastic thing. You have to be honest and sincere. With the very young kids, it isn't the same as it is with the four-to-six-year-olds. When a little, five-year-old girl starts undressing, it's great, because it's a game. It's an incredibly erotic game."

Cohn-Bendit later claimed that his portrayals in the book were meant as a provocation. Whether or not one believes his assertions, the development of the Greens in the 1980s shows that their nonchalant talk about sex with young children eventually attracted real pedophiles.

Í bók sem gefin var út árið 1975 og ber nafnið "The Great Bazaar", skrifaði Daniel Cohn-Bendit m.a.:

"My constant flirtations with the children took on erotic characteristics. It happened to me several times that a few children undid my flies and started to stroke me."

Eins og kemur fram hjá Spiegel, hélt Cohn-Bendit því fram síðar, sér til varnar, að hann hefði skrifað þetta til að ögra og virðast "hættulegri" en hann í raun hefði verið.

Daniel Cohn-Bendit sóttist ekki eftir endurkjöri á Evrópusambandsþingið í nýliðnum kosningum og hefur því hvatt það nú, eftir 20 ára setu.

Nýtt þing tekur nú við, ne það er ekkert nýtt að þangað setjist "skrýtnir kvistir", með kynlegar skoðanir í farteskinu.

 

Hér að neðan eru blaðagreinar sem fjalla um Daniel Cohn-Bendit og þátt hans í þeirri skringilegu upphafningu á pedófílíu, sem margir í "vilta vinstrinu" í Þýskalandi tóku þátt í á sjöunda og áttunda áratugnum.

Myndband með upptöku af sjónvarpsviðtalinu sem vitnað er til hér að ofan má finna á YouTube.  Og svo er það auðvitað Google, ef áhugi er á frekari upplýsingum.

 

http://www.theguardian.com/world/2013/may/14/green-party-germany-paedophiles-80s

 

http://www.spiegel.de/international/germany/past-pedophile-links-haunt-german-green-party-a-899544.html

 

http://www.spiegel.de/international/germany/green-party-leader-trittin-admits-to-approving-document-on-pedophilia-a-922442.html


http://www.spiegel.de/international/zeitgeist/the-sexual-revolution-and-children-how-the-left-took-things-too-far-a-702679-3.html

 


24. ár

Í dag eru liðin 24. ár síðan bjór með meiri styrkleika en 2.25% var leyfður á Íslandi. 

24. almenningi á Íslandi var treyst til þess að umgangast áfengt öl.  Allar fyrri tilraunir til þess að fá bjórbanninu aflétt höfðu reynst árangurslausar.

Þingmenn vissu betur, þeir töldu sig þess umkomna að ákveða hvers kyns áfengi væri á boðstólum á Íslandi.

Auðvitað var bjór til á Íslandi fyrir þennan dag fyrir 24. árum.  En sá bjór hafði annað hvort verið smyglað til landsins, eða komið með ferðamönnum, sem nutu forréttinda á þessu sviði eins og mörgum öðrum og gera það á sumum sviðum enn.

Það vantaði ekki dómsdagsspámennina þá frekar en nú.  Engin talaði um "Kúbu norðursins", en sviðsmyndirnar sem dregnar voru upp af væntanlegum drykkjuskap Íslendinga voru ekki fagrar.

Fullyrðingar í þá veru að auðvitað treystu menn sér sjálfir til að umgangast bjór, en því miður væri það ekki svo um aðra, voru býsna algengar.

Það er rétt að hafa í huga að fáum árum áður stóð yfir hörku barátta til þess að starfrækja mætti útvarps- og sjónvarpsstöðvar sem ekki væru reknar af ríkinu.

Það hafðist í gegn árið 1986.

Myndi einhver vilja hverfa aftur til þess tíma?

Fyrir þá sem hafa aldur til, er hægt að gera margt verra á þessu komandi föstudagskvöldi, en að fá sér "einn kaldan" og hugsa um hvers vegna svo mörgum virðist umhugað að banna flest það sem banna má, og finnst einstaklingarnir vera gersamlega vanhæfir um að taka eigin ákvarðanir og stjórna eigin lífi.

P.S. Tilvalið er að hlusta á hið klassíska lag Fræbbblanna, Bjór á meðan þess "kalda" er notið.

Það stendur í lögum.
Það stendur hér.
Að þeir eigi að hafa vit fyrir mér.
Þeir slefa út ræðum.
Þeir jarma í kór.
Þeir segja að ég verði slæmur af bjór. 

 


Inspired by Iceland

Það er búið að vera hljótt á þessu bloggi um nokkra hríð.  Annir og þvælingur hefur aftrað skriftum hér.  En ég hitti nokkuð af fólki á þessum þvælingi.

Meðal þeirra sem ég hitti var kunningi minn, kona ríflega sjötug, af Íslenskum ættum í 4ja eða fimmta lið.  Hún hefur oft farið til Íslands á undanförnum árum og hrifist af landi og þjóð.  Meðal þess sem hún hefur notið er að fara í sundlaugarnar og sitja í pottunum.

En næst vildi hún geta stigið skrefið til fulls og fara í laugina.  Því er þessi eldri kona, borin og barnfædd hér á Kanadísku sléttunum komin á sundnámskeið í fyrsta sinn.  Til að geta farið í laugina næst þegar hún fer til Íslands.

"Inspirasjónin" getur verið með ýmsu móti.

 


Lúxusvörur og launajöfnuður

Þegar ég sá þessa frétt rifjaðist upp fyrir mér grein sem ég las öðru hvoru megin við jólin síðustu.  Hún fjallaði um það að þó að tekjumunur væri gríðarlegur á Vesturlöndum, þá væri "jöfnuðurinn" í raun miklu meiri heldur en tölurnar gæfu til kynna og miklu minni en hann var t.d. fyrir 100 árum eða jafnvel 50.

Rökin sem hann færði fyrir þessu var ekki það að "launaskalinn" hefði skroppið saman, heldur hitt að þau "not" sem einstaklingar fengu fyrir launin sín væru frekar svipuð.

Það er að segja að "ofurtekjurnar" færu að svo miklu leyti í það að kaupa það sama og það sem "almenningur" keypti, nema hvað það væri allt svo "sérstakt", "einstakt" og "lúxushlaðið" að það kostaði mikið meira.  Notagildið væri nokk það sama, en þægindin og "upplifunin" ef til vill meiri, nota bene ef til vill.

Þannig kaupa ofurmennirnir sér Bently eða Ferrari, á með við förum milli staða á Yarisnum eð Hyundainum, en báðir skiluðu okkur á áfangastað.  Auðmennirnir ættu stærri sjónvarpskjái og dýrari farsíma, en við hinir horfðum á nokkuð sömu dagskrá og næðum í flesta sem sem við reyndum að ná sambandi við.

Sama mætti segja um fatnað, þar sem þeir á "ofurlaununum" keyptu sér lúxusmerkjavörur, en okkur hinum væri að öllu jöfnu ekki síður hlýtt.  Við yljum okkur á VSOP, en þeim efnameiri dugar ekkert minna en Loðvík XIII.

Almúginn kemst til London, Kaupmannahafnar og jafnvel Bahamaeyja eða Barbados, þó að við færum á ódýrum farrýmum, en ekki í "flötum svefnbekkjum eða einkaþotum.

Auðvitað er hér um ákveðna einföldun að ræða, en samt vel þess virði að velta þessu nokkuð fyrir sér.

Sjálfur á ég ekki von á að ég eigi nokkurn tíma eftir að smakka þennan Vintage bjór, en á meðan ég get rölt út í "ríki" og keypt mér hálfan líter af gæða tékknesku öli fyrir u.þ.b. 140 kall, þá stendur mér nokk á sama.

 

 

 


mbl.is Dýrasti bjór í heimi
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Af öfgamönnum (og konum)

Mér þykir það alltaf miður þegar reynt er að breyta merkingu orða og jafnvel afneita merkingu þeirra.  Það er nefnilega mikilvægt í allri umræðu að orð hafi sömu merkingu hjá þeim sem taka þátt í umræðunum.  Þó eru nokkur dæmi um þess, ekki síst í stjórnmálum að þetta sé reynt. (Merkingarbreyting er þó vissulega nokkuð algeng í slangri og hjá unglingum, s.s. þegar eitthvað er alveg geðveikt, fríkað, eða þar fram eftir götunum, en getur sömuleiðis valdið misskilningi).

Eitt dæmi sem ég heyrði nýlega var hjá "femínistum" í Silfri Egils.  Þær voru ekki "öfga" femínistar.  Þær gætu einfaldlega ekki talist "öfga", þar sem þær fremdu ekki hryðjverk, þær sendu ekki bréfasprengjur, þær kveiktu ekki í bílum o.s.frv.

En "öfgar" hafa (alla vegna í mínum málskilningi) langt frá því sömu merkingu og hryðjuverk og eiga í flestum tilfellum ekkert sameiginlegt, þó að vissulega hafi ýmsir öfgamenn (og konur) framið hryðjuverk og talið það málstað sínum til framdráttar.  En öfgamenn (og konur) þurfa ekki að vera hryðjuverkamenn og jafnvel er hægt að hugsa sér að hryðjuverkamenn (og konur) séu ekki öfgamenn, þó að það sé líklega sjaldgæfara.

Því öfgamenn (og konur) eru gjarna kallaðir svo vegna skoðanna sinna.  Það er að segja að skoðanir þeirra teljast það langt frá þvi sem "venjulegt" getur talist að talað er um öfgar.

Það verður hinsvegar að segja femínistum það til varnar að það sem "venjulegt" getur talist er að sjálfsögðu erfitt að skilgreina og því er það sem einum finnst öfgar, langt frá því í huga annars.  Það getur líka farið eftir því í hvaða samfélag eða hóp er miðað við.  Það sem teljast öfgar í einu samfélagi getur verið "normið" í öðru.

Þannig er varla hægt að segja að nokkur hafi rétt eða rangt fyrir sér þegar talað er um öfgar, menn (og konur) sem stimpla femínista hafa því rétt fyrir sér þegar þau lýsa þeirri skoðun sinni að femínistar séu öfgamenn.  Frá þeirra sjónarhorni er það rétt.

Hitt ber svo á að líta að í hópi femínista víkja femínistar líklega lítt frá "norminu" og teljast þar því ekki öfgamenn (eða konur).

Þegar litið er á Íslendinga í heild á ég erfiðarar með að dæma (enda hef ég ekki komið til Íslands um nokkurt skeið) ef til vill er þar nú orðið venjulegt að kæra greiðslukortafyrirtæki fyrir að "aðstoða" klámfyrirtæki, ef til vill er fullt af "öfgalausu" fólki sem dreymir um og er í startholunum með að kæra bókaverslanir fyrir að selja "klámblöð", Eimskip, Samskip og Icelandair verða líklega sömuleiðis kærð fyrir að flytja "klám" til landsins, bílaumboð verð kærð fyrir að selja bíla sem oft eru notaðir í afbrotum (til dæmis er þeim ekið allt of hratt), kúbein verður auðvitað bannað að flytja til landsins (athugað verði hvort þeir sem slíkt hafi notað í innbrotum hafi greitt þau með greiðslukortum).

Og ef að Heidelberg og prentsvertuframleiðendurnir haldi að þeir komist upp með þetta, er "Öryggisráðið" líklega á annarri skokðun.

En hér af þeim sjónarhóli sem ég stend, þá eru þetta öfgar og menn (og konur) sem boða og stendur fyrir þessar skoðanir öfgafólk.

 

 


Kanadíska leiðin í klæðaburði nýbura

Ég verð að viðurkenna að á glotti út í annað þegar ég heyri rætt um klæðaburð nýbura á Íslandi, þ.e.a.s. "stóra bleika og bláa málið", eins og sumir kjósa að nefna það.

Ég verð að viðurkenna að ég hef enga reynslu af því að eignast börn á Íslandi, hef aldrei gengið í gegnum þá reynslu.  Ég hef hins vegar tvisvar sinnum átt því láni að fagna að eignast barn hér í Kanada. 

Í fyrra skiptið var það drengur en hið síðara stúlka.  Ég lenti ekki í neinum útistöðum við yfirvöld eða starfsfólk sjúkrahússins þar sem börnin komu í heiminn.

Hér ríkir einfaldlega sú regla að börnin eru klædd í þau föt sem foreldrarnir koma með og ætla barninu.  (Rétt er þó að geta þess að sjúkrahúsið býður upp á "klúta" ef foreldrar láta sér nægja að vefja barninu inn í þá, ég man óljóst eftir því hvernig þeir eru á litinn, en minnir að þeir séu hvítir).


Sitt hvorn loftlagsvandinn?

Það er auðvitað frábært og stórkostlegt að þeir sem sitja loftlagsráðstefnuna á Balí skuli ferðast um á hjólum og sýnir auðvitað hvað þeir eru meðvitaðir um vandanm, eða hvað?

Það er hins vegar fróðlegt að lesa þessar tvær fréttir saman, þessa sem er tengd við færsluna og þessa sem birtist á visi.  Þær gefa nefnilega nokkuð misvísandi skilaboð um hve meðvitaðir þátttakendur eru um vandann.

Annars vegar koma þeir á einkaþotum, hinsvegar ferðast þeir um að reiðhjólum.  Þetta minnir dulítið á gamla máltækið " að henda krónunnni og hirða aurinn".

 

 

 


mbl.is Umhverfisvæn farartæki á Bali
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

... víst er skítt að búa að Íslandi??

Ekki ætla ég mér að gagnrýna niðustöður þessa samanburðar, né heldur að segja að hann sé kórréttur.  Til þess hef ég engar forsendur, hef ekki lesið skýrsluna, og hefur heldur ekki tíma (og takmarkaðan áhuga) til þess að kafa djúpt í skýrslur sem þessar.

En það er nokkuð merkilegt að þegar skýrslur sem þessar (um umhverfismál, efnahagsmál, jafnréttismál eða hvað eina annað) þá kemur S.S. fólkið (Sjálfskipaðir Sérfræðingar) og segir okkur að það sé ekkert að marka þessar skýrslur.  Það sé ekki rétt borið saman, ekki réttu atriðin tekin inn, Ísland eða Íslendingar hafi skilað inn röngum tölum eða hreinlega falsað þær.  Sumir benda á að sumt sem Íslendingar geri, hafi þeir ekki gert á "réttum forsendum" (rétt eins og það að heita vatnið sé nýtt til þess að spara en ekki vegna þess hvað það er umhverfisvænt) og því sé það varla marktækt.  Skrýtin málflutningur.

Þau vita betur.  Það er skítt að búa á Íslandi og varla nokkrum manni bjóðandi, ef marka má suma.  Margir stjórnmálamenn taka svo undir í kórnum, en afstaða þeirra snýst þó furðu hratt, eftir því hvort þeir eru í stjórn eða stjórnarandstöðu.

Auðvitað er enginn ástæða til þess að líta á niðurstöður samanburðakannana sem endanlegan og ósnertanlegan sannleik, en það er líka tímabært að fara að sætta sig við að það er gott að búa á Íslandi og fyllilega sambærilegt við það sem best gerist í heiminum oft meira að segja örlítið betra. 

Það þýðir heldur ekki að það sé ekki ýmislegt sem er hægt að gera betra, en besta leiðin til þess að mínu mati er ekki að rífa niður það sem hefur skilað Íslendingum í fremstu röð.


mbl.is Ísland í fremstu röð í umhverfismálum
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Að hafa efni á því að þvo bílinn

Ég var sem oft áður að þvælast eitthvað á netinu og rakst þá á þessa snilldarfrétt á visi.is

Þar er verið að fjalla um hve hrifnir Íslendingar eru af Range Rover bifreiðum.  Sagan segir að það sem af er þessu ári hafi jafn margar Range Rover bifreiðar selst á Íslandi og í Danmörku og Svíþjóð samanlagt.  Það var þó ekki það sem vakti athygli mína heldur þessi frásögn þess sem markaðssetur þær bifreiðar:

"Andrés Jónsson, kynningarstjóri hjá B&L, segir að menn geti ýmislegt gert til að skera sig úr hópnum, til dæmis að fá sér hvítan Range Rover. Bæði sé maður með því öðruvísi en fjöldinn, og svo segi liturinn líka ýmislegt um fjárráðin. Erfitt sé að halda hvítum bíl almennilega hreinum, og því þurfi maður að hafa efni á því að láta þrífa hann."

Ég, sem verð að viðurkenna fáfræði mína í atferlisfræðum og markaðsetningu bifreiða, verð einnig að viðurkenna að ég hafði hreinlega ekki hugmynd um, þó að illa ári í kauphöllinni, að þeir sem væru að kaupa sér bil fyrir u.þ.b. 16. milljónir, hefðu hann svartan vegna þess að þeir hefðu ekki efni á því að þvo hann.

En svo lengi lærir sem lifir.


Er ég að verða hipp og kúl?

Það er ekki á hverjum degi sem ég les það í virtum fjölmiðlum að eitthvað sem ég hef gert til fjölda ára og skemmti mér við, sé að verða "trend" hjá "innkreðsum" í Washington D.C.

Það gerðist þó í kvöld þegar ég var að "brávsa" New York Times og sá þar grein um að "the great and powerful" eru farnir að versla í Costco, og kunna því vel.  Meira að segja Richard Perle, kaupir laxinn í graflaxinn í Costco, rétt eins og ég.

Það er reyndar eitthvað sem ég get vel skilið, en Costco var fyrsta verslunin sem ég tók "ástfóstri" við þegar ég flutti hingað til Kanada (hafði reyndar farið þangað í hverri heimsókn áður).  Þetta er einfaldlega eitthvað svo "brilliant".

Að rölta um með innkaupakerru (ca. einu sinni í viku), kaupa í matinn, nokkrar bækur, myndavél eða skartgripi (frábærir demantshringir fyrir allt að 400.000 ISK) ef svo stendur á, fara með myndirnar í prentun (eða senda þær yfir netið daginn áður), fá þær þegar verslunarferðinni er lokið (eftir klukkustund), skoða "heavy verkfæri", kaupa dýnur, eða frystikistu, horfa á fólkið í bakaríinu vinna, eða kíkja á glerið í kjötvinnslunni. Tölvur, prentarar, golfsett, og 50" plasmaskjáir, allt er í hillunum reiðubúið til að vera sett í "körfuna".  Fröstlögur, rúðuvökvi, rúðuþurkur fyrir bílinn og rafgeymar, allt til staðar ásamt vararafstöðum, stigum, parketti og chantarelle sveppum.

Flest er selt í stórum pakkingum, það þýðir ekkert að ætla að kaupa minna en 3. kíló af nautahakki, eða 4. svínalundir.  Kjúklingar eru 3. í pakka nautalundir vega ekki minna en 3. kíló.  Það er þess vegna sem það kemur sér svo vel að geta gripið frystikistu með.

Síðan senda þeir mér ávísun heim einu sinni á ári fyrir 2% af því sem ég versla fyrir (reyndar er árgjaldið 100 CAD, en endurgreiðslan hefur verið mun hærri undanfarin ár).  Núna er ég reyndar kominn með Costco AMEX, sem tryggir mér önnur 2% eða u.þ.b. til viðbótar. 

Bandaríkjamennirnir hafa það reyndar dulítið betra en við Kanadamegin, þar sem þeir geta keypt bjór og annað áfengi í Costco (það myndi vissulega hækka endurgreiðsluna hjá mér), en hér er þetta allt bundið í einkasölu, rétt eins og á Íslandi.

Þetta er auðvitað allt stórkostlegt, en þeir sem muna nokkur ár aftur í tímann og eru farnir að velta því fyrir sér hvort að ég geti útvegað þeim "pöntunarlista" frá Costco....., þá er svarið nei, þvi miður.

En í greininni í NYT, má m.a. lesa:

"RICHARD PERLE said he was game for a reconnaissance mission.

Mr. Perle, the neoconservative and former adviser to Donald Rumsfeld, offered to walk through his local Costco, pointing out the products that he said were increasingly drawing D.C. power shoppers like himself.

That Richard Perle? The gourmand with a home in Provence who once dreamed of opening a chain of soufflé restaurants?

Yes, Mr. Perle proudly shops in Costco’s concrete warehouses stocked with three-pound jars of peeled garlic and jumbo packs of toilet paper. And he has no problem serving the store’s offerings to dinner guests.

“Because it should have been Dean & DeLuca?” he asked, sounding half incredulous and half amused. “I really think there’s a socio-cultural thing here, and people are entitled to their pretensions.”

As a recent article in Vanity Fair lamented, the days of glamorous Washington dinner parties are long gone. Indeed, some hostesses today aren’t above serving Costco salmon, nicely dressed up with a dollop of crème fraîche.

 Mr. Perle said he shopped at Costco once a week when he was in town, and at a dinner party he held recently for several colleagues and friends, most ingredients were from there — the beef for his daube à la Provençal, the limes for his lime soufflé. The salmon for gravlax — also from Costco. He said he always received compliments, and he always got double takes when he told his guests where he shopped. "

"In that sense, catering by Costco is a style statement, like drinking Pabst Blue Ribbon beer.

“Reverse chic is a very powerful phenomenon in status-oriented circles,” said David Kamp, the author of “The United States of Arugula” (Broadway, 2006), a book about the American fine-food revolution. “I think Costco is the same thing. It gets discovered.”

To its benefit, Costco has carefully fashioned an upscale-downscale image, and their stores do better in high-end locations, said the company’s chief financial officer, Richard Galanti. In the Washington area, the highest volume location is its store in the Pentagon City neighborhood of Arlington, Va.

“WE knew that we would attract government, we would attract ambassadors, we would attract military personnel, we would attract the parties and embassies," said Joe Potera, the chief operating officer, referring to the Pentagon City store. "We have thousands of sheet cakes during all the major holidays for Pentagon parties, for ambassador parties, for staff parties in the capital. It’s kind of a destination." Costco also has a chocolate shop that produces molds of the Capitol as well as the Pentagon.

Ms. Baldrige said she saw no problem shopping for dinner parties at Costco.

“I would say bully for you, get the best deal you can,” she said. “Just don’t make that the main topic of conversation. Know a little bit about foreign affairs as well as how Costco is doing. Be able to be a little more scintillating other than being able to discuss the cost of your food.”

Bragging about the saving might be reserved for the brave few. One Washington hostess who loves Costco didn’t want people to know that her husband likes to hang out in the food court munching the quarter-pound hot dogs ($1.50 with a soda)."

 

 

Næsta síða »

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband