Hvort ætti reiðin að beinast að fjármálaheiminum eða stjórnmálastéttinni?

Fyrir nokkrum dögum voru "veraldarvíð" mótmæli gegn ofríki fjármálaheimsins og hvernig hann hefur, ef ég hef skilið málið rétt, níðst á stærstum hluta almennings.

Ég held að þessi mótmæli séu byggð á stórum misskilningi.

Þó að vissulega megi segja að þörf sé á því að fjármálagúrúum heimsins sé kennd einhver lexía, er það önnur stétt sem mótmælin ættu að beinast gegn.

Það er stjórnmálastéttin.

Auðvitað geta allir verið reiðir út í fjármálamennina, sem græða á tá og fingri á meðan við meðaljónarnir og gunnurnar höfum það að öllu jöfnu mun betra en forfeður okkar, en þó svo assgoti skítt miðað við fjármálamógúlana.

Þess vegna notum við (ég er auðvitað alltof latur til þess, en ég er að tala um fólk eins og mig) réttindi okkar til þess að mótmæla.  Við skipuleggjum mótmæli okkar í gegnum miðla eins og FaceBook, Twitter, nú eða bara blog.is, og notum til þess iPhoninn okkar eða ferðatölvuna okkar. 

Merkilegt nokk hafa "feitu ljótu kapítalistarnir" sem við erum að mótmæla margir hverjir grætt stórfé á því að fjármagna fyrirtæki eins og Facebook, Twitter, Apple Inc, Nokia, Símann, Vodafone, o.s.frv.

Þeir hafa reyndar komið nálægt flestum ef ekki öllum þessum skemmtilegu tækninýjungum sem auðvelda okkur lífið og að skipuleggja mótmæli. 

En eftir hvaða reglum starfa "feitu ljótu kapítalistarnir"?

Jú, þeir starfa eftir reglum sem stjórnmálastéttin hefur sett þeim.  Og ef einhver stendur ekki í skilum, þá kemur dómsvaldið til sögunnar og svo löggæslan.  Allt innfalið og partur af ríkisvaldinu.

Fjármálaheimurinn hefur ekkert vald, eða hvað?

Fjármálaheimurinn hefur ekkert vald, nema vald peninganna og það vald eri sterkast  yfir þeim sem skulda.   Að lána peninga gefur vald.

Og það er einmitt valdið sem fjármálaheimurinn hefur yfir stjórnmálaheiminum.  Ekki það að stjórnmálamenn séu almennt skuldugri en aðrir, heldur það að svo margir þeirra hafa steypt ríkjum, borgum og bæjum í skuldir.  Framkvæmdagleðin hefur verið mikil og mörg "velferðin" sem hefur verið fjármögnuð á lánum.

Þegar ríki og sveitarfélög selja skuldabréf til að borga skuldabréf, má ekki mikið út af bregða.  Fjármálaheimurinn verður að virka, annars verður greiðslufall hjá hinu opinbera.  Það sama má segja um stóran hluta almennings, við höfum ekki greitt upp lán þegar við sláum nýtt.  Við köllum það kreditkort.

Það er líka til í stöðunni að bankastofnanir og aðrir fjármagnseigendur gauki fjármunum að stjórnmálamönnum, það er jú dýrt að ná kjöri og býsna margir stjórnmálamenn komast að því að kraftar þeirra eru einmitt það sem fjármálaheimurinn var að bíða eftir, þegar stjórnmálaferlinum lýkur.

Það er því ef til vill ekki svo undarlegt að mörgum finnist skilin á milli stjórnmálanna og fjármálaheimsins verða æ óljósari, enda virðist mestur tími stjórnmálamanna fara í það að leysa vanda fjármálaheimsins nú um stundir.

En það breytir því ekki að uppruni valdisins er hjá stjórnmálamönnunum, þessum sem almenningur kaus (það er að segja þá hluti almennings sem hafði fyrir því að mæta á kjörstað), fólk eins og ég (og þú) og valdi sér fulltrúa. 

Fjármálaheimurinn starfar eftir lögum og reglugerðum (frá því eru þó vissulega undantekningar) sem stjórnmálstéttin samdi og samþykkti, það er því mun rökréttara fyrir mótmælendur að einbeita sér að að aðsetri stjórnmálanna, fremur en fjármálaheimsins.

Skyldi einhver hafa reiknað út hvað tónlistarhúsið Harpa muni hafa skilað í "vasa" bankastofnana þegar það verður fullgreitt?