Loksins er kominn mánudagur.....

Helgin var erfið, ég hef enda ekki bloggað síðan á laugardaginn, slíkur hefur atgangurinn verið.  Partýstandið er farið að minna á námsmann (ekki illa meint í þeirra garð), frekar heldur en þann virðulega fjölskylduföður sem ég er.

Rólegt heimboð á föstudagskveldi, hóflega drukkið öl sem gladdi hjartað.  Nú síðan var annað heimboð á laugardagskvöldið, klassa grill, rif og rauðvín og svo einhver torkennilegur eistneskur líkjör sem ég man ekki nafnið á.  Við komum heim rétt fyrir miðnætti, ég þá orðinn hungraður í fréttir og settist niður fyrir framan tölvuna og drakk bjór, alllangt inn í morgunin. 

Reif mig svo á fætur fyrir allar aldir á sunnudeginum, horfði á "Múluna", sá að sá góði drengur Michael hafði verið færður aftur fyrir alla, lét það ekki á mig fá, og hafði nokkuð gaman af kappakstrinum.  Sofnaði aftur. 

Vakinn um 2. leytið til að fara í barnaafmæli.  Sem betur fer eru kanadísk barnaafmæli með bjór, víni og gini, sullupolli í garðinum og léttu snarli.  Kom heim um 8. leytið, slendi kjöthlunk á grillið, nennti ekki einu sinni að hugsa fyrir meðlæti, drakk gott sikileyskt rauðvín.  Fór svo að huga að því að koma foringjanum í svefn,   vaknaði svo aftur klukkan 7 í morgun.

Því er ég kominn langt á eftir með að tjá skoðanir mínar hérna.  A "Stóra Schumachermálinu", á kosningunum, hvort að Frjálslyndi flokkurinn sé að renna inn í Samfylkinguna, hvort að þetta sé ekki seinna tímabilið hans Dags í borgarstjórn, og svo þar fram eftir götunum. 

Fylgist með frá byrjun.