Til hamingju

Ég vil auðvitað byrja á því að óska Samfylkingunni til hamingju með hve vel þeim hefur tekist að ná valdi á fjármálunum, þrátt fyrir erfitt efnahagsástand (að þeirra mati). 

Það er gott að fyrirtæki og einstaklingar á Íslandi hafa getað gaukað einhverju að flokknum, þrátt fyrir erfið ytri skilyrði sem þeim hafa verið búin á undanförnum árum, á því sést að hugsjónir eru ekki dauðar.

En þó að sundurliðað bókhald Samfylkingarinnar liggi sjálfsagt opið fyrir öllum þeim sem um sig kæra að glugga í það, verð ég viðurkenna að mér liggur það nokk í léttu rúmi hvaða fyrirtæki eða einstaklingar hafa gaukað að flokknum fé, það er þeirra mál.

Hitt hefði ég mikinn áhuga á að vita, bæði hvað varðar Samfylkinguna og aðra flokka, og þætti fengur í því ef fjölmiðlamenn tækju upp þá spurningu fyrir mig:

Hvað er hlutfall framlaga frá einstaklingum og fyrirtækjum til Samfylkingarinnar á móti framlögum ríkisins?

Ég held og vona að ég sé ekki einn um það að hafa áhyggjur af sívaxandi fjáraustri hins opinbera til stjórnmálaflokka.

Afgangur af rekstri Samfylkingarinnar

Endurtekning

Það er ekki bara pólitíkin sem virðist endurtaka sig í sífellu með smá blæbrigðum, blessuð Formúlan er nokkuð gjörn á það líka.

Staðan eftir þessa tímatöku er því sem næst eins á toppnum, nema að Hamilton og Alonso skipta um sæti, en hin liðin virðast ekki geta ógnað stöðu Ferrari og McLaren.  Færir minningarnar jafnvel aftur til áranna 1998 til 2000.

En hvað um það, ég vona auðvitað að Massa og Ferrari mönnum séu mistökin frá síðustu helgi í fersku minni og láti þau ekki endurtaka sig, heldur keyri fumlaust til sigurs. 

Krafan er auðvitað Ferrari í fyrsta og öðru sæti.

En líklegt er auðvitað að bensínmagn og þjónustuhlé ráði örlögum, nú sem oft áður. 

Slæmu fréttirnar eru auðvitað að þurfa að fara á fætur fyrir 7 á sunnudagsmorgni, en það er ekki í fyrsta sinn.

Alþingi fyrir Íslenskumenn?

Ég hef undanfarið bæði heyrt og lesið ýmsar vangaveltur um Íslenskukunnáttu frambjóðenda í næstu Alþingiskosningum.  Fyrst og fremst hafa þessar vangaveltur snúist um Íslenskukunnáttu Páls Nikulássonar (bara grín sem ég vona að Paul Nikolov taki ekki illa upp). 

Sömuleiðis hafa menn minnst á Grétu Maríu Ólafsdóttur (ég vona sömuleiðis að Grazyna María Okuniewska, fyrirgefi mér þennan slaka húmor).

En þau hafa bæði nokkra möguleika á að komast á þing, þó líklega frekar Páll, en afar líklegt verður að teljast að þau komi í það minnsta inn sem varaþingmenn á kjörtímabilinu.

Það er vitnað í viðtöl og einhver blaða eða blogskrif þar sem Íslenskan hefur víst stundum bögglast eitthvað fyrir þeim og þar fram eftir götunum.  Menn velta því fyrir sér hvort að túlkar þurfi að vera til taks í þingsölum fyrir "erlenda" Íslendinga og hvort að það sé boðlegt að þingmenn geti ekki mælt svo vel sé á Íslensku.

Persónulega finnst mér þessi málflutningur fyrir neðað allar hellur og velsæmi, að því slepptu að það má vissulega velta því fyrir sér að þingmenn eigi rétt á að kalla sér til túlk, ef þeim svo þykir.

Hitt er ljóst að þó að Paul og Grazynu kunni ef til vill að skjöplast aðeins á Íslenskri tungu, verða þau hvorki fyrstu né síðustu þingmennirnir sem við eigum eftir að heyra "misþyrma" Íslenskunni.

Sjálfur hef ég ekki hitt þessi þingmannsefni, en hef séð ýmislegt eftir þau á prenti og þau að málfræði og stafsetningu hafi stundum verið ábótavant, hef ég ekki verið í neinum vandræðum með að skilja hvað þau voru að segja og hver meining þeirra var.

Ef til vill hjálpar það að hafa búið erlendis og "misþyrmt" þarlendum tungum, hafa átt í erfiðleikum með merkingu og tvíræðni sumra orða og annað slíkt.

Paul Nikolov fengi ekki mitt atkvæði, mér sýnist að skoðanir hans og þess flokks sem hann hefur boðið sig fram fyrir falli afar sjaldan að mínum.  Það breytir því ekki að mér finnst hann sýna hugrekki með framboði sínu og kosningabaráttunni (og Alþingi) verður án efa akkur í því að rödd innflytjenda heyrist.  Sömu sögu er að segja af Grazynu, við eigum að fagna því að "þetta fólk" vill taka fullan þátt í þjóðfélaginu, í stjórnmálum jafnt sem öðrum störfum.

Það er fólk sem talar Íslensku eftir bestu getu, en ekki fullkomna, að störfum á Íslenskum sjúkrahúsum, elliheimilum, frystihúsum, verslunum, bakaríum, veitingahúsum, strætisvögnum og nánast alls staðar í þjóðfélaginu. 

Hví ekki Alþingi?

Ég endurtek að ég fagna þátttöku innflytjenda í Íslenskum stjórnmálum, það er ekkert áhyggjuefni.

Af ráðherraskipan - fréttaflutningi og hlýindum.

Stundum þegar "blogandinn" er ekki yfir mér, leggst ég í það að lesa blog annara, svona frekar en að gera eitthvað gagnlegt á heimilinu, alltaf gott að líta út fyrir að vera upptekin fyrir framan tölvuna.

Eitt af því sem fangaði athygli mína í dag, voru vangaveltur Björns Inga um hvort að Jón Sigurðsson væri fjármálaráðherraefni Samfylkingarinnar.  Eftir öðrum leiðum hef ég líka frétt að aðrir velti þessu fyrir sér eftir að hann tók að sér stefnumótunarvinnu fyrir flokkinn.

Vissulega gæti Samfylkingin (ef svo vildi til að hún verði í ríkisstjórn og fái fjármálaráðuneyti í sinn hlut) valið verri mann til starfans heldur en Jón Sigurðsson.  Það má líklega segja að það væri rökrétt skref á eftir þeirri fullyrðingu að Íslendingar treysti ekki þingflokki Samfylkingarinnar, að flestir ráðherrar flokksins kæmu utan hans.

Hitt er svo annað mál, að það er umdeilanlegt hversu mikil framför það væri að ráðherrar komi ekki úr hópi þingmanna.  Margir kvarta sáran um að það sé ekki hægt að vita um hvernig ríkisstjórn þeir séu að kjósa, þar sem flokkarnir gefi sig ekki upp fyrirfram.  Það bætir þá varla málið ef kjósendur hafa enga hugmynd úr hvaða hópi ráðherrar koma.

Því þó að aldrei sé vissa um hvaða þingmenn verða ráðherrar (það fer jú alltaf dulítið eftir því hvaða embætti viðkomandi flokkur fær) þá er nú nokkuð vitað hverjir helst koma til greina.  Ráðherrar þurfa þá líka að fara út í kjördæmin og falast eftir endurkjöri, en eru ekki einfaldlega ákveðnir í bakherbergjum (þau eru varla reykfyllt lengur, nú þegar alls staðar er búið að banna reykingar).

Annað sem vakti athygli mína á síðu Björns Inga var þessi frásögn hans af fréttaflutningi RUV.  Ef til vill ekki stórmál, en þó þess virði að vekja á þessu athygli.  Sjálfum hefur mér gjarna þótt vinstri slagsíða á Útvarpinu og hef ekki skilið þann málflutning að stofnunin sé í "heljargreipum" Sjálfstæðismanna.  

Skemmst er einnig að minnast umfjöllun um kosninguna í Hafnarfirði, en fáa hef ég heyrt sem telja að Útvarpið, né Íslenskir fjölmiðlar í heild hafi sýnt hlutleysinu mikla virðingu þar.

En það er vissulega erfitt að gera svo öllum líki.

Önnur vefsíða sem mér fannst verulega athygliverð er síða Ágústs Bjarnasonar, en þar fjallaði hann um kvikmyndir sem fjalla um yfirvofandi hlýnum jarðar og misjafnar skoðanir á því og þeim ástæðum sem fyrir því kunna að vera.

Fróðleg og skemmtileg síða, þar sem málefnin eru sett fram án allra öfga og upphrópana.

Ég hef ekki haft tíma til að horfa á myndirnar, en náði mér þó í torrent.

Svo var það reyndar síða sem ég sá í morgun og fjallaði um tölfræði í skoðanakönnunum, en ég gleymdi að taka niður slóðina eða nafn höfundar.  Sem aftur leiddi til þess að mér kom í hug að það vantar alfarið (eða þá að mér hefur yfirsést hann) möguleikann á því að leita að atriðisorðum hér á Moggablogginu. 

Væri ekki ráð að bæta þeim möguleika við?

Svona er bloggið orðið frétta og upplýsingaveita, auka þess að veita innsýn á sjónarhorn og skoðanir annara.

Hlunkur er þetta

Ég skrapp í "súpermarkaðinn" í dag, það vantaði vatn, egg, og ýmislegt smálegt.  Mér tókst líka að kaupa tvær bækur eða svo, en það sem vakti þó athygli mína var þessi gríðarlega skemmtilegi harðdiskur frá Western Digital.

Svona er þetta, ef maður leyfir sér að slaka á augnablik og fylgjast ekki með tækninýjungunum, þá stara þær allt í einu á mann úr "súpermarkaðs" hillunum.

1 terabæt, og verðið, 480 dollarar (án skatts auðvitað), sem gerir u.þ.b. 31.800 krónur (með skatti).  Ekki svo slæmt verð á megabætinu það.

Ég stillti mig þó alveg um að slengja hlunknum í innkaupakörfuna, þó að það sé eitthvað sem segi mér þegar ég sé svona hluti, að það sé einmitt það sem ég ætti að gera.

En ég á þó nokkuð land með að fylla 200Gb diskinn sem er í vélinni minni, ég er svo duglegur að flytja lítið notuð gögn yfir á DVD.  En samt, hversu "kúl" er það ekki að eiga 1. terabætis disk?

Spurningar og vangaveltur - 1. hluti

Það gerist eins og alltaf í aðdragenda kosninga að hjá mér vakna ýmsar spurningar og vangaveltur.  Það er um að gera að koma þeim hér inn, hverjum og einum er svo frálst að svara þeim ef hann kýs svo.

En það sem hefur komið upp í hugann núna, sem mér þætti gaman að og fengur í að fá svör er eftirfarandi:

1.  Hyggst Íslandshreyfingin beita sér fyrir því að hleypt verði úr Hálslóni ef hún kemst til áhrifa eftir kosningarnar í vor?  Nú gat ég ekki betur skilið þegar "Jöklugangan" fór niður Laugaveginn að það væri til þess sem Ómar Ragnarsson hyggðis hasla sér völl í pólitík.  Hefur þetta markmið breyst?

Telur Steingrímur J. Sigfússon þetta sömuleiðis hugsanlegan möguleika, eins og hann gaf undir fótinn með í sjónvarpsviðtali um svipað leyti?

2.  Eru Vinstri græn reiðubúin til að styðja aukinn einkarekstur í skóla og heilbrigðismálum (svo lengi sem ríkið borgar brúsann), eins og mér finnst gefið í skyn í athugasemd við þessa færslu mína?  Það væri vissulega fagnaðarefni.

Svo set ég vonandi fleiri spurningar inn fljótlega, allt eftir hvernig verkast til í höfðinu á mér.

Hvað eiga styrkirnir að heita

Ég verð að nefna það að það var hálf sorglegt að horfa á kosningafund RUV frá Selfossi, þar sem fjallað var um landbúnaðarmál.

Fulltrúar allra flokka voru sammála um að halda styrkjum til bænda óbreyttum eða auka þá.  Það var aðeins rifist um hvað styrkirnir ættu að heita.

Að vissu marki er þó stjórnmálamönnunum vorkunn, það er engu líkara en svona vilji Íslendingar hafa það.  Svo vissir virðast þeir vera um að Íslenskar landbúnaðarafurðir beri af öllum öðrum, svo vissir að þetta sé eina rétta leiðin.

Ég bara skil þetta ekki.

 

Af kosningafundum - Stöð 2 að gera mun betur en RUV

Ég hef verið að rembast við að horfa á kosningafundina sem sjónvarpsstöðvarnar bjóða upp á af miklum myndarskap á netinu.

Ég get nú ekki sagt að mér finnist neinn hafa unnið mikla sigra þar og að sama skapi hafa ósigrarnir ekki verið stórir.  Stjórnmálaforingjarnir hafa komist þokkalega frá sínu, engin stór afglöp hafa litið dagsins ljós og engum sérstaklega stórum trompum spilað út.

Það fara líklega allir heldur varlega, enda oft verið sagt að nær engin leið sé að vinna kosningar á fundum sem þessum, en auðveldlega hægt að tapa þeim.

Ég verð þó að segja að mér finnst þættir Stöðvar 2 koma mun betur út.  Ekki það að spyrlar á báðum stöðum standa sig ágætlega, þó að vinningurinn fari frekar í átt til Stöðvar 2.  Það sem dregur RUV fundina fyrst og fremst niður að mínu mati er hið mislukkaða "borgarafundsform".

Það er ámátlegt að horfa upp á frambjóðendurnur og einhverjar "plöntur" flokkanna stand þar upp og vera með fyrirspurnir.  Það var líka ámátlegt í RUV þættinum að  sjá labbað um á Selfossi vegfarendur spurðir þar um landbúnaðarmál.  Er það sérmál Selffyssinga? 

Trompið hjá Stöð 2 er svo líklega Egill, hann nær því sem næst alltaf að búa til skemmtilegar umræður og er oft býsna lunkinn að koma með nýja fleti og sjónarhorn.

 

 

Lang stærsti blóraböggulinn

Það hefur mátt skilja það á mörgum að framkvæmdirnar við Kárahnjúka og á Reyðarfirði beri ábyrgð flestu því sem afvega hefur farið á undanförnum árum.  Öll þenslan, háu vextirnir, aðstreymi útlendinga, hátt gengi krónunnar,  slök staða sumra "sprotafyrirtækja", erfiðleikar útflutningsfyrirtækja og ýmislegt annað hefur aflega farið vegna framkvæmdanna fyrir Austan.

Vissulega eru framkvæmdirnar stórar og lántökurnar tengdar þeim sömuleiðis.  En, stærstur partur af lántökunum fer beint úr landi aftur (ef hann kemur nokkurn tíma til Íslands) þegar féð er notað til að greiða verktökum, vélasamstæður og annað slíkt.  Sömuleiðis hefur fjöldi þeirra Íslendinga sem vinnur við framkvæmdina verið mun minni heldur en reiknað með, sem enn dregur úr þeim upphæðum sem verða eftir í landinu.

Vissulega er þó sitt hvað umleikis fyrir Austan, það þarf að kaupa mat í mannskapinn (líklega hefur Íslenskur landbúnaður notið þar góðs af svo dæmi séu tekin), salan í Ríkinu fyrir Austan hefur líklega aukist og sömuleiðis hefur ýmis þjónustuiðnaður notið góðs af.  Þannig verður vissulega þónokkuð eftir, en að mínu mati minna en margir hafa viljað halda fram.

Mér er til dæmis sagt að á meðan við framkvæmdir við Hellisheiðarvirkjun stóðu sem hæst, hafi mun fleiri Íslendingar verið að störfum þar en við Kárahnjúka (hér verð ég að viðurkenna að ég hef engar heimildir að leggja fram).  En hvaða stjórnmálaflokkar stjórnuðu þeirri uppbyggingu?  Ef til vill þeir sömu sem mest tala um þensluáhrifin fyrir Austan?

Sömuleiðis stóðu yfir virkjanaframkvæmdir á Suðurnesjum.

En það er auðvitað þægilegra að tala um framkvæmdirnar fyrir Austan.

Hvernig er staðan í dag, hvað er hátt hlutfall af þeim útlendingum sem vinna á Íslandi að störfum fyrir Austan?

Á undanförnum árum hefur krafturinn í byggingaframkvæmdum á höfuðborgarsvæðinu verið með eindæmum og bankarnir hafa stóraukið útlán sín á því sviði, sem og öðrum.

En það er auðvitað þægilegra að tala um framkvæmdirnar fyrir Austan.

Staðreyndin er sú að þenslan hefur að stærstum hluta átt sér stað á höfuðborgarsvæðinu, þar vantar flest fólk til starfa, þar hefur launaskriðið verið mest og uppbyggingin hröðust.

Verðbólgan fór ekki af stað vegna þess hve gríðarlega húsnæði hækkaði út á landsbyggðinni, né heldur vegna þess að þjónustufyrirtæki þar yrðu að hækka vörur sínar og þjónustu vegna aukins launakostnaðar.

En hvað hefði átt að gera?

Það er erfitt að eiga við hagsveiflur, og því minna þarf til að koma þeim af stað sem hagkerfin eru minni.  Mikið afl hefur verið í Íslensku efnhagslífi undanfarin ár, en því miður því sem næst eingöngu á höfuðborgarsvæðinu.  Þar hafa farið í fararbroddi bankarnir, sem eftir einkavæðingu hafa bókstaflega sprungið út.

Hefði hið opinbera átt að takmarka starfsemi þeirra til að hafa hemil á þenslunni?  Held ekki.

Hefði hið opinbera átt að reyna hindra uppbyggingu orkuvera á SuðVestur horninu þangað til hægðist um?  Held ekki.

Hefði hið opinbera átt að draga fæturna hvað varðar samninga varðandi Kárahnjúka og álver á Reyðarfirði?  Held ekki.

Sem betur fer minnkar hættan á því að stórar sveiflur verði, eftir því sem hagkerfið verður stærra og fleiri stoðum undir það rennt.  En ég er samt hræddur um að þetta sé ekki síðasta hagsveiflan sem Íslendingar eiga eftir að upplifa, að allt eigi eftir að renna hægt upp á við hér eftir.  Held ekki.

 

 

Að greiða niður fortíðina og byggja í haginn fyrir framtíðina

Það hefur verið mikil umræða á Íslandi undanfarnar vikur um hve stóran hlut hið opinbera er farið að taka til sín af þjóðarkökunni.

Það er að mörgu leyti rétt umræða og hefði núverandi ríkisstjórn mátt huga meira að skattalækkunum og niðurfellingum á öðrum gjöldum.  Sömuleiðis hefði mátt hafa útgjaldaaðhaldið mun stífara.

Það er þó ýmislegt sem rétt er að hafa í huga við þessa umræðu.

Í fyrsta lagi er það hvernig hlutfall ríkis og sveitarfélaga hefur breyst, sveitarfélögin taka til sín æ meira fjármagn, sem er þó auðvitað að hluta til eðlilegt, því almenningur gerir miklar kröfur til þeirra (að mínu mati gjarna um of).

Hitt er svo ekki síður vert að hafa í huga þegar rætt er um tekjur ríkissjóðs, sem er hve vel núverandi ríkisstjórn hefur gengið fram í því að lækka skuldir ríkissjóðs.

Það er réttilega sagt að þegar ríkissjóður safnar skuldum (í stað þess að draga saman, eða hækka skatta) sé það skattlagning á framtíðinni, framtíðinni er ætlað að borga rekstur dagsins.

Þannig var staðan á Íslandi um langt árabil, ríkissjóður safnaði æ meiri skuldum og sendi reikinginginn til framtíðar.  Það er þennan hallarekstur fyrri ára sem Íslendingar eru að hluta til að greiða með sköttum sínum í dag.

Sem betur fer er staðan í dag allt önnur, og risavaxnar fjárhæðir sem ella færu í vaxtagreiðslur er nú hægt að nota í annað.

Þess vegna er staðan bjartari nú en áður og tími til að huga að frekari skattalækkunum, en nauðsyn þess að draga saman útgjöldin er ennþá til staðar.